Competitie
Mannen Zondag reserve (A-cat), 2, 3e klasse F
Datum
18 november 2012 10:00
Accommodatie
Onbekend
Godenzondes update: H.S.C. 2, Z.N.C. 2, het zit Veelerveen 2 ook niet bepaald mee
11 november 2012: Veelerveen 2 – H.S.C. 2 (0-1)
Soms is bier om kwart voor twaalf in de morgen lekker,…………………….soms niet.
Eigenlijk zat het er al een tijdje aan te komen. Zijne excellentie de heer Van Bree moest ook gewoon een keer optreden. Iemand in zijn positie kan nu eenmaal niet alles over zijn koninklijke kant laten gaan. Bovendien kan niemand ongestraft structureel te laat komen, een veel te grote bek hebben en bij voortduring ondermaats presteren. Ook een aanvoerder niet. “The captain, who has to lead by example”, zou Steven Mb Sonnema in dit verband gezegd kunnen hebben, ware het niet dat hij weer eens schitterde door afwezigheid.
Toen ik ’s ochtends met mijn tot op de bodem versleten voetbaltas over mijn rechter schouder doodgemoedereerd en aanvankelijk nietsvermoedend aan kwam drentelen rond een uurtje of half tien, stond onze grote baas zoals gewoonlijk al op de uitkijk voor de kantine. In een oogwenk zag ik hem staan en ik probeerde gebukt als een bejaarde mantelbrulaap de kleedkamer binnen te tijgeren. Roerend in zijn bekertje groene thee had Zijne excellentie de heer Van Bree mij natuurlijk al lang en breed waargenomen. “Weer te laat, Rouppé!!”, hoor ik ineens. Van schrik laat ik mijn voetbaltas vallen en al struikelend storm ik de kleedkamer binnen. Als ik vier tellen later mijn hypocriete tandpastalach om de hoek steek, zie ik al wel dat het letterlijk en figuurlijk te laat is. “Je zit op de bank, Erik.” “De Clown begint in de basis.” Het huilen staat mij nader dan het lachen en met een trillende onderlip hijs ik mij langzaam in het inmiddels zo roemruchte tenue van de Godenzondes. Hydraulische graafkraan op de pens, fiets op de rug. Ik zie het allemaal even niet meer zitten, maar besef dat het ook wel een beetje mijn eigen schuld is.
Vanaf de bank zag ik dat het begin van de wedstrijd overduidelijk in het voordeel van de Sappemeerster Kraaien van H.S.C. 2 was. Meerdere keren doken de H.S.C-ers vlak voor de tongpiercing van onze doelman Cherjan op en als het na ongeveer twintig minuten spelen een nulletje of drie in het voordeel was geweest van H.S.C. 2, had niemand daar wat van kunnen zeggen. Paal, lat, scheve voeten, pech en onze voornoemde doelman Cherjan voorkwamen in eendrachtige samenwerking echter erger. Juist op het moment dat de spelers van het tweede elftal van de voetbalvereniging Veelerveen, Godenzondes, een beetje onder het juk uit leken te komen, viel hij toch. Via een ongelukkige kluts belandde het leer binnen de zestien pardoes voor de voetjes van een Sappemeerster voorwaarts, 0-1. Ondanks een hand vol kansen over en weer bleef deze stand tot aan de thee gehandhaafd.
Tijdens de rust de gebruikelijke tradities: Romano uit het Westen die een aantal Javaanse Jongens naar binnen werkt (klink ook raar, vindt u niet?), onze doelman Cherjan die de situatie aan de Westelijke Jordaanoever nog maar eens overpeinst, onze slalomexpert Aron Armando Ammersken die een dusdanige scheet laat, dat in een mum van tijd de kleedkamer compleet leegloopt en de sprinklerinstallatie spontaan in werking treedt en Mauro Badpak die in een inmiddels leeggelopen kleedkamer uitlegt waarom hij misschien vervangen zal moeten worden in de tweede helft. “Als ik zo doe (en hij probeert de grote teen van zijn rechter voet langs zijn eigen achterhoofd in zijn linker oor te stoppen), dan voel ik lichte irritatie aan mijn lange tenenbuigspier.” “Misschien kun je dan maar beter niet meer zo doen”, adviseer ik hem met dichtgeknepen neus en afgesneden adem van om het hoekje. Het leek verdomme wel of dat slangenmens van een Aron pure ammoniak heeft staan zuipen, maar dit even terzijde.
De tweede helft gaf een bijna totaal ander beeld. Naarmate de tijd verstreek leek het of de mannen van het duo Van Bree/Van Bree steeds meer passie en geestdrift in de strijd gooiden. De Godenzondes vochten voor wat ze waard waren, doken zoals wel vaker een aantal keren vrij op voor de vijandelijke goalie, hadden met gemak een punt of meer uit het vuur kunnen slepen, maar stonden na negentig minuten en een beetje toch weer met lege handen. Eindstand 0-1.
18 november 2012: Z.N.C. 2 – Veelerveen 2 (5-3)
Wij, spelers van het tweede elftal van de voetbalvereniging Veelerveen, Godenzondes, zijn heel langzaamaan, zoals het een echte Godenzonde betaamt verzeild geraakt in een proces van evolutie. (even voor Steven Mb Sonnema en alle blondines onder u: je hebt evolutie en ovulatie, VERWAR DIT NIET!!) We trachten onszelf naar een lager niveau te evolueren. Kan dat dan? Ja, dat kan. Vooralsnog valt dat echter geenszins mee en toch willen we het proces graag voortzetten. De oudere Godenzondes zijn er wel een beetje klaar mee. Steeds weer als een stelletje kreupele aan obesitas lijdende hangbuikzwijnen achter een koppel puberende edelherten aanhobbelen, die nou juist in de kracht van hun bronstige levens bivakkeren. Gewei omhoog en dartelen maar. Onbegonnen werk vinden de meesten en zo is het ook. Een evolutie is echter zogezegd geen ovulatie, al helemaal geen revolutie en dus stonden we weer grotendeels in onze oude vertrouwde bejaarde formatie aan de aftrap in het mistroostige Zuidbroek.
Na een wat afwachtend begin waren het de Godenzondes die vroeg in de wedstrijd brutaalweg de leiding namen tegen de mannen van het plaatselijke Z.N.C. 2. Eén van onze jongste aanwinsten Just In werd op maat bediend door Martin Oprisping, een andere jeugdige nieuweling, 0-1. Helaas werkte de treffer niet als een bevrijding, aangezien het spel aan Godenzonder zijde net als voor het doelpunt stroef oogde. De groenwitte mannen van Z.N.C. 2 gingen daarentegen steeds nadrukkelijker op zoek naar de gelijkmaker en schuwden daarbij het duel niet. “Blij dat ik glij in de groene wei met één of twee beentjes van voor, van achter en opzij”, luidde het motto. De terechte gelijkmaker na ongeveer een half uur spelen viel op symptomatische wijze. Een van richting veranderd schot plofte boven de tongpiercing van onze doelman Cherjan op de deklat en stuiterde voor de voeten van aanvoerder Buurke van Z.N.C. 2. Dank u, 1-1. Op slag van rust werd het nog erger en het was andermaal aanvoerder Buurke die het vonnis voltrok. Schot van Buurke wéér op de lat en via onze doelman Cherjan’s achterhoofd (was hij pas nog op gevallen) het doel in. Dank u, 2-1. Je verzint het gewoon niet. Als het tegenzit, zit het blijkbaar ook goed tegen.
Tijdens de rust de gebruikelijke handelingen: Romano uit het Westen die in korte tijd zo veel sigaretten oprookt dat hij de complete kleedkamer voorziet van een lichtblauwe wasem (het leek verdomme wel of we als een stelletje overjarige veel te vette palingen in een palingrokerij zaten klaar te roken), onze doelman Cherjan die de opmerking van Sybrand Buma dat de nivellering via de belastingen slecht zou zijn voor onze economie nog maar eens onder de loep neemt en onze kalklijnwimpelaar Adriaan die ongegeneerd staat te bellen “Stil eens jongens, ik heb Mauro aan de lijn.” “Wat zeg je?” “Last?” “Waarvan dan?” “Je wat?” “Je rectus femoris?” “Ja hoor eens Mauro, ik ben natuurlijk geen arts, maar misschien dat je op jouw leeftijd beter niet meer probeert om met je hiel je schouderblad aan te raken” “Logisch dat je daarbij ook nog voorover kukelt.”
Net als tegen BNC 2 wisten we vroeg in de tweede helft te scoren. De in de rust ingevallen Matthijs Jonker snelde over onze rechter kant, knalde de bal hard en laag voor, alwaar Martin Oprisping beheerst maar hard binnenschoot. In de fase die daarop volgde leken de Godenzondes het initiatief in de wedstrijd te nemen, maar zoals zo vaak dit seizoen viel de treffer aan de andere kant. De kleinste man van het veld, de één meter vijfentwintig grote piemelpygmee Jan Smit kopte nota bene tussen twee Godenzondes raak uit een voorzet van onze linker flank. Dank u, 3-2. Hoe is het weer eens een keer mogelijk zou je zeggen, maar het werd allemaal nog veel erger. De 4-2 was een eigen doelpunt, daar wilde ik maar niet al te veel over uitweiden met uw goedvinden. Dank u. De 5-2 kwam doordat een ZNC-aanvaller plotseling vrije doortocht werd verleend, nadat onze rechter vleugelverdediger Nonko Huttinga bij een hoge bal zo maar plat voorover met de bek in de blubber gleed. Dank u. Het slotakkoord was voor Just In, die zijn tweede goal van de dag maakte. Matthijs Jonker stond wederom aan de basis. Eindstand 5-3.
Twee zeer ongelukkige, maar voor het gevoel ook onnodige nederlagen. Het lijkt erop dat de wet van Murphy de Godenzondes in de greep houdt. Onbenullige tegentreffers, veel gemiste kansen, scheidsrechters die voor geen millimeter willen meewerken, droefheid alom en slechts twee punten na negen wedstrijden. Hopeloze situatie zou u denken, maar de Godenzondes zouden de Godenzondes niet zijn als ze zich niet vast wisten te klampen aan de wijze Godenzonder spreuken uit het verleden. Want “ook voor een substantiële portie pech loopt een Godenzonde niet weg, hij recht zijn rug, vecht terug, pens naar voor, we gaan er voor, kin omhoog, sterk betoog……
Erik Rouppé
Opstelling Godenzondes (tegen ZNC 2):
Cherjan de Wit, Steven Mb Sonnema, Nonko Huttinga, Robert Rambo Sprik (45. Romano uit het Westen), Erik Rouppé, Aron Armando Ammersken (45. Matthijs Jonker), Graatje Dekker, Bart Hogervorst, Just In, Martin Oprisping, Wim Reer
Statistieken:
Toeschouwers: 24
Godenzonde of the match: Just In (terug van weggeweest en hoe!)
Citaat van de dag: “Kom Erik, maak die meters” (Romano uit het Westen/ eerste helft)
Als je geregistreerd bent, is je naam vastgelegd en weet iedereen zeker dat jij het bericht ècht geplaatst hebt. Tevens kun je gebruik maken van de volgende onderdelen:
- Doorgeven van afwezigheid bij trainingen en wedstrijden.
- Het inzien van de opstelling van je team.
- Ontvang persoonlijke notificaties per mail of binnen de app.
- Reageren op nieuwsberichten en wedstrijdverslagen.
- Discussieer mee op het forum.
Succesvol Uitgelogd!
Reageren
