Competitie
Mannen Zondag reserve (A-cat), 2, 3e klasse F
Datum
30 september 2012 11:00
Scheidsrechter
Koerntjes-Smid, H.L.M.M.
Accommodatie
Onbekend
30 september 2012
Godenzondes: futloos, inspiratieloos, kleurloos, krachteloos, machteloos, hopeloos, kansloos
Soms is bier om kwart voor één in de middag lekker,……………..…soms niet.
Na een periode van exact één week, zes dagen, tweeëntwintig uur en vijftien minuten ongeslagen te zijn geweest, vooral vanwege het feit dat we de vorige week niet in actie hoefden te komen, stond voor de spelers van het tweede elftal van de voetbalvereniging Veelerveen, Godenzondes, de lastige uitwedstrijd tegen de Groninger Knuppeltjes 4 oet Stad op het programma. Diezelfde Groninger Knuppeltjes die ons het leven in het verleden zo zuur maakten. Het ene jaar hadden ze hun complete terrein verstopt en het jaar daarna hadden ze de hele mikmak stiekem aan de andere kant van de weg gelegd. Fonkelnieuw terrein uit de grond gestampt. Wisten wij veel, maar zie dan maar eens als oet de veenkloeten getrokken eerappelboer met een derdehands navigatiesysteem van de Welkoop uit 1972, aan de andere kant van de weg een ingang te vinden. Hadden we die bende eindelijk met veel moeite getraceerd, werden we ook nog even doodleuk met 9-0 van de surrogaatsprieten getikt door een voor onze begrippen zeer dynamisch elftal. Nou gebiedt mij de eerlijkheid te zeggen dat dynamiek een relatief begrip is. Voor ons is een cornervlag in de wind toch ook al tamelijk bewegelijk, maar dit geheel terzijde.
“Jullie zijn een kwartier te laat, archeologische warmwaterhoofden”, briest Zijne excellentie de heer Van Bree in onze richting, om kwart voor tien in de ochtend op het Erik-Rouppé-sportpark in Veelerveen, alwaar we altijd vertrekken voor onze uitwedstrijden. “Als ik toch eens een keer meer dan twaalf spelers tot mijn beschikking zou hebben………..”. Hij weet echter ook wel, net als wij, dat dit nog nooit het geval is geweest, nu het geval niet is en nimmer het geval zal worden. “Nu je er toch over begint……….hoeveel heb je er bij elkaar weten te scharrelen, Thijs?”, vraag ik alsof mijn hypocriete neus bloedt. “Met mij en Wubbo erbij op de kop af twaalf”, repliceert Zijne excellentie de heer Van Bree. “Gôh, dus weer een wissel”, denk ik bij mezelf en een onbehaaglijk gevoel maakt zich van mij meester. “Ja, ik heb Wubbo zijn pilletjes ook in mijn zak, Erik”, gaat hij snel verder, voor ik mijn volgende vraag op hem af kan vuren. “Als ik zo doe zegt Mauro Badpak (hij maakt met zijn bovenlichaam een halve draai om zijn lengteas en probeert met zijn rechter elleboog zijn linker heup aan te tikken), dan trekt het wat bij mijn musculus rhomboideus minor en ik ben daarnaast ook nog verkouden”. Geen hond die snapt waar Mauro het over heeft, maar we geven hem snel een buutsdouk en toch het dringende advies mee om dan maar niet zo te doen. “Kom, wie goan noar Stad tou, even de Grunneger Knuppeltjes van hun aigen kunstgrasmatje speul’n”, besluit Zijne excellentie de heer Van Bree ten slotte. Recht zo die gaat.
En ook deze keer hadden de Groninger Knuppeltjes een verrassing voor ons in petto, voor wat betreft het speelveld. Nu werd er weer niet, zoals we allen verwachtten, gekozen voor het surrogaatsprietenveld voor de kantine in het zicht van de bierpomp, maar voor de levensechte grasmat van de SV Lycurgus aan de achterkant van de kantine. Gelukkig voor ons betreft het één en dezelfde sportcomplex.
We hadden na een drietal minuten op voorsprong kunnen komen als Mauro Badpak zijn licht geïrriteerde voorhoofdsholten iets beter tegen de bal had weten te krijgen, na een afgemeten voorzet vanaf onze rechter flank van Robert Rambo Sprik, maar hij miste jammerlijk. “Luchtdoelraket gelanceerd, maar target gemist, sergeant!”, bulderde Robert over het veld en hij sprong in de houding. Je moet je toch ook gewoon doodschamen met zo’n vent. Stompzinnige strepenlikker. De gemiste kopbal van Mauro was meteen ook zowat het enige wapenfeit van de Godenzondes van de gehele wedstrijd. Wat wij, spelers van het tweede elftal van de voetbalvereniging Veelerveen, Godenzondes, vervolgens in de resterende zevenentachtig minuten op het hoofdveld van de SC Lycurgus deponeerden was van een dusdanig gehalte dat het bijna lachwekkend werd. Lachen als een veenkoloniale boer met koeskillen in dit geval. De wedstrijd was binnen twintig minuten gespeeld. Slap verdedigen, geklungel op het middenveld en natuurlijk de scheidsrechter waren hier debet aan. Ruststand 3-0.
Tijdens de rust wederom de bekende plichtplegingen en handelingen, maar toch ook sinds enige tijd wat onvrede en teleurstelling bij een aantal Godenzondes over de zeer matige vertoning gedurende het eerste bedrijf. Gelukkig pareerde hobbypsycholoog Wim Reer de naderende depressie, zoals eigenlijk alleen Wim dat kan. Hij begon zijn relaas over het feit dat deze wanprestatie geen wig mocht drijven tussen onze zo hechte broederschap, hij vervolgde zijn betoog met voor mij wat onduidelijke termen als “het kan gebeuren” en “we zijn de jongste niet meer” en “volgende keer beter”, om tot slot te eindigen met de wetenschap dat de tsunami in Japan van vorig jaar veel erger was. Daar had Wim wel een punt. Die Wim. Onze doelman Cherjan zat al die tijd in gedachten verzonken in een hoekje. Hij dubde, naar later bleek, nogal over of hij nu voor of juist tegen de forenzentaks moest zijn. Mauro Badpak stond er half gedraaid naast en snoot voorzichtig zijn neus met een van pijn vertrokken gezicht. Het valt niet altijd mee om een Godenzonde te zijn, dat moet gezegd.
Aanvankelijk leken we de Groninger Knuppeltjes wat meer partij te kunnen bieden in de tweede helft en heel even leken ze zelfs licht te wankelen, maar het spel aan Godenzonder zijde bleef veel en veel te slordig om de Knuppeltjes echt in de problemen te kunnen brengen. Graatje Dekker schoot in die fase nog wel een keer hard op doel, maar de doelman van de roodhemden tikte het leer bekwaam uit zijn linker benedenhoek. Niet veel later was het pleit op symptomatische wijze beslecht. Corner Godenzondes afgeslagen, Godenzondes kijken bal en tegenstander bewegingsloos na hoe die in eendracht het speelveld oversteken, doelman Cherjan volstrekt kansloos, 4-0. In de resterende vijfentwintig minuten scoorden de Groninger Knuppeltjes nog twee keer, waarna de arbiter een eind maakte aan onze misère. Eindstand 6-0.
Andermaal een fikse tik op de neus in Stad tegen de Groninger Knuppeltjes. Goede ploeg hoor, begrijp me goed, maar als we onze tegenstanders gedurende de rest van deze competitie niet meer tegenstand kunnen en/of willen bieden dan dit, dan is het noit bèst en zullen de punten schaars blijven. Aan de andere kant kun je je hardop afvragen wat het uitmaakt. Er zijn zeer weinigen die zich er echt druk om maken. Bovendien zijn er volgens Wim veel ergere dingen op de wereld, al kon ik ze vlak na de wedstrijd persoonlijk niet echt bedenken, hoe goed ik mijn best ook deed…………
Erik Rouppé
Opstelling Godenzondes:
Cherjan de Wit, Wim Reer, Raging Red Bull Nonko, Wubbo Z-side Mulder, Erik Rouppé, Robert Rambo Sprik, Mauro Badpak, Graatje Dekker, Matthijs Jonker, Hansi Pflügler (60. Zijne excellentie de heer Van Bree), Romano uit het Westen
Statistieken:
Toeschouwers: moeilijk te zeggen met zo veel velden
Godenzonde of the match: Pfffff mag ik een keer overslaan?
Citaat van de dag: “Op een gegeven moment hadden we bijna een kans op een aanval” (Hansi Pflügler)
Als je geregistreerd bent, is je naam vastgelegd en weet iedereen zeker dat jij het bericht ècht geplaatst hebt. Tevens kun je gebruik maken van de volgende onderdelen:
- Doorgeven van afwezigheid bij trainingen en wedstrijden.
- Het inzien van de opstelling van je team.
- Ontvang persoonlijke notificaties per mail of binnen de app.
- Reageren op nieuwsberichten en wedstrijdverslagen.
- Discussieer mee op het forum.
Succesvol Uitgelogd!
Reageren
