Competitie
Mannen Zondag reserve (A-cat), 2, 3e klasse F
Datum
16 september 2012 11:00
Accommodatie
Onbekend
16 september 2012
Graatje Dekker kan ze aan de wilgen hangen
Soms is bier om kwart voor één in de middag lekker,…………………………..soms niet.
Even voor alle kenners onder u (nietwetende blondines en Steven Mb Sonnema kunnen deze alinea dus overslaan). Wat hebben Paul Bosvelt, Ron Vlaar, Alfred Schreuder en Graatje Dekker sinds zondag 16 september 2012, 12:44 uur gemeen? Juist! Een fenomenaal doelpunt van eigen helft. Hoeveel mensen kunnen dat nu zeggen? Ja ik, maar dat kwam destijds, toen we nog echte zomers hadden, doordat het speelveld in Veelerveen knoeterhard geworden was door de aanhoudende droogte, waardoor mijn hopeloos mislukte dieptepass precies over de geblesseerd uitrijdende éénbenige blinde keeper van de tegenstander hobbelde. Dat telt niet, dat is prutsen van twee kanten met hoofdletter P. Nee, deze van Graatje was een echte. Ik kom er later uitgebreid op terug.
“Hoeveel mannen heb je kunnen vinden Thijs?” “Twaalf, mijzelf incluis, Erik”, antwoordt Zijne excellentie de heer Van Bree. “Elf en half dus, wat een luxe”, zeg ik vervolgens, terwijl ik me ineens realiseer dat ik de afgelopen week niet heb kunnen trainen. “We zouden eventueel kunnen wisselen in de rust, dat klopt toch Thijs”, vraag ik weer voorzichtig. Maar Zijne excellentie de heer Van Bree doet stoïcijns en laat niets los. “Hebben ze Wubbo al weer vrijgelaten?”, probeer ik het maar eens over een andere boeg te gooien. “Ja, gelukkig wel, maar hij speelt vandaag weer met het daarde”, antwoordt Zijne excellentie de heer Van Bree glimlachend, terwijl hij mij een in allerijl aangeschaft doosje Fluvoxamine toont. “Als ik zo doe”, zegt Mauro Badpak plotseling (en hij probeert met zijn hoofd tussen de knieën zijn linker schouder aan te raken) dan voel ik iets van een opkomend spierknoopje in mijn rechter kleine bilspier, als ik me niet vergis. We raden Mauro aan om dan maar even niet zo te doen. “Kom jonkse, wie goan hèn, eem Knoal draaie voetball’n leern”, besluit Zijne excellentie de heer Van Bree het gesprek.
Na een Godenzondewaardige warming-up (beetje door het lange natte gras slenteren, tabakje roken, dom lullen, beetje ongegeneerd aan het eigen scrotum krabben en af en toe een bal voor de grap in de penze van een medespeler rossen) begonnen we net als een week eerder op de werpheuvel van W.H.S.C. in Winschoten zeer behoorlijk aan de wedstrijd. Het zag er allemaal wel redelijk verzorgd uit en een aantal kansen viel ons in die fase ten deel, maar creëren is één en verzilveren is twee. Na ongeveer een minuut of twintig namen de gelouterde mannen van Knoal 3 het heft, geholpen door bij tijd en wijle geklungel aan onze zijde, voorzichtig over. Onze doelman Cherjan ranselde een aantal ballen fraai uit zijn doel, maar op de inzet van buiten de zestien van een Knoalster middenvelder moest ook Cherjan passen. De bal verdween met een sierlijke curve over de pijpenkrulletjes van voornoemde Cherjan in het doel. Toen nog geen vier minuten later ook de 2-0 aangetekend kon worden na uitermate slap verdedigen, leek de opgave zo maar ineens een schier onmogelijke te gaan worden. In de fase die daarop volgde werd het er bepaald niet beter op aan Godenzonder zijde. We waren de kluts enigszins kwijt geraakt en zie die dan maar eens weer te vinden. Dat is niet eenvoudig, ook niet voor Godenzondes klaarblijkelijk. Persoonlijk weet ik totaal niet hoe een kluts er uitziet bijvoorbeeld, maar dat geheel terzijde. We mochten van geluk spreken dat het tot aan de rust bij 2-0 bleef.
Tijdens de rust ook in Stadskanaal weer de gebruikelijke taferelen. Diepgaande bespiegelingen over de situatie in Syrië, Matthijs die hardop zijn zorgen uitspreekt over de nucleaire ontwikkelingen in Iran, onze doelman Cherjan die nu weer, vier dagen na de verkiezingen, wikt en weegt over de te formeren coalitie en Mauro Badpak die met zijn hoofd tussen zijn benen probeert zijn kleine bilspier aan een visuele inspectie te onderwerpen. Hij heeft het duidelijk zwaar.
Al vroeg in de tweede helft was feitelijk de wedstrijd gespeeld toen diezelfde Mauro Badpak het blijkbaar nodig vond om een Knoalster aanvaller binnen de zestien plat op de snoete te leggen. “Uitgeschakeld, missie volbracht kapitein!”, schreeuwde Robert Rambo Sprik meteen en hij sprong in de houding. Debiele zandhaas. Clubfenomeen Hiske de Vries voltrok het vonnis, 3-0. We dreigden vervolgens overlopen te gaan worden, maar er gloorde ineens weer wat hoop toen Romano uit het Westen, ondanks een vlagsignaal, zo maar alleen op de Knoalster doelman af mocht gaan. En als Romano één op één met de keeper komt, dan weet u het wel, 3-1. De 4-1, niet veel later, van spits Zuidema van Knoal 3 was echter onze definitieve nekslag. Het niveau aan Godenzonder zijde in de tweede helft was ook veel te mager om de Knoalster mannen in verlegenheid te kunnen brengen Dat we in de slotfase toch nog terug wisten te komen tot 4-2 en zelfs 4-3 kwam eigenlijk letterlijk uit de lucht vallen en was derhalve alleen van statistisch belang. Toch kan ik u de doelpunten niet onthouden en u weet inmiddels waarom. Mocht de 4-2 van Matthijs Jonker er al eentje zijn om in te lijsten (messcherpe counter via onze aalvlugge slalomexpert Aron Armando Ammersken), de 4-3 was er één om nooit meer te vergeten. Met nog een minuut of vier op de klokken besloot Graatje Dekker op ongeveer tien meter voor de middellijn om maar eens uit te halen. Logisch. Zijn langeafstandsraket zeilde met hoge snelheid richting De Gele Klap over de fraai glimmende schedelpan van de sprakeloze doelman Otcar Boekhoudt zonder eerst de grond te raken(!) in het net. Een staande ovatie viel Graatje ten deel (niet verwonderlijk aangezien er geen stoelen of banken waren, laat staan een tribune) en we raakten er allemaal een beetje opgewonden van. Het mooie was dat de mannen van Knoal 3 ook totaal perplex stonden. Er werd niets gezegd, er werd niet gewezen, er werd niet gescholden. Wie moet je in zo’n geval dan ook de schuld geven? Ja, doelman Oorwurm Boekhoudt stond net buiten zijn eigen zestien, maar dat is op zich geen fout. Wat een weergaloos doelpunt. Eindstand edoch 4-3.
Na twee lastige uitwedstrijden tegen W.V.V. en Stadskanaal hebben wij, spelers van het tweede elftal van de voetbalvereniging Veelerveen, Godenzondes, slechts één schamel puntje weten te behalen. Dat kan beter, maar we konden in ieder geval zeggen dat we erbij waren daar op veld twaalf van de SC Stadskanaal. En Graatje? Die kan ze nu wel aan de wilgen gaan hangen, beter gaat het echt niet worden........
Erik Rouppé
Opstelling Godenzondes:
Cherjan de Wit, Wim Reer, Raging Red Bull Nonko (46. Zijne excellentie de heer Van Bree), Alwin v/d Boom, Erik Rouppé, Robert Rambo Sprik, Mauro Badpak, Graatje Dekker, Matthijs Jonker, Aron Armando Ammersken, Romano uit het Westen
Statistieken:
Toeschouwers: 48 gelukkigen
Godenzonde of the match: Cherjan de Wit
Citaat van de dag: “We kunnen W.V.V. 3 nu ook wel hebben” (spits Zuidema van Knoal 3/ voetballogica denk ik)
Als je geregistreerd bent, is je naam vastgelegd en weet iedereen zeker dat jij het bericht ècht geplaatst hebt. Tevens kun je gebruik maken van de volgende onderdelen:
- Doorgeven van afwezigheid bij trainingen en wedstrijden.
- Het inzien van de opstelling van je team.
- Ontvang persoonlijke notificaties per mail of binnen de app.
- Reageren op nieuwsberichten en wedstrijdverslagen.
- Discussieer mee op het forum.
Succesvol Uitgelogd!
Reageren
