De Goddelijke Kanaries: De bus parkeren

Soms zijn bier en bitterballen op elk willekeurig tijdstip van de dag lekker,…..….soms niet.

Het was in de nazomer van 1983, om precies te zijn 28 september, toen de bronstig glimmende jeugdpuist Wubbo Mulder klaar zat voor de pas aangeschafte kleurentelevisie van zijn ouders. Wubbo woonde in die tijd in het pittoreske Veele, bij zijn pappa en zijn mamma, en voetbalde derhalve in de jeugd van het naburige vv Westerwolde. Haren nat van het douchen, want die had hij toen nog gewoon. Een schone Theo-Keukenspyjama om de kont en zijn Adri-van-Tiggelen-button zorgvuldig opgespeld. Een flesje Shandy en een zakje Treets binnen handbereik. Zich verkneukelend over wat zou komen, zat hij er helemaal klaar voor: F.C. Groningen – Atletico Madrid, UEFA-cupwedstrijd, bomvol Oosterpark, terugwedstrijd.

 

In Madrid was het in blessuretijd 2-1 geworden voor Atletico, door een ongelukkig eigen doelpunt van verdediger Walter Waalderbos. Miscommunicatie met doelman Harry Schellekens. Het waren de prachtig pure voetbaljaren van ultrakorte broekjes, mouwen omhoog, kousen naar beneden en dikke snorren. De nostalgische jaren tachtig. Knollenvelden had je toen nog niet. Biljartlakens ook niet. Alle bodemcondities werden zonder zelfingenomenheid of predicaat geaccepteerd. Geen opsmuk. Blubber om de snoete, de beuk er in. Het waren de hoogtijdagen van Groninger coryfeeën als Hiddink, Brocken, Van Dijk, Roossien en Mc Donald. Toen Arjen Robben nog een genderneutrale embryo was.

 

Het zou een orgastisch avondje worden voor Wubbo. F.C. Groningen, hoewel lange tijd onder zware druk, had de bus prima geparkeerd, om maar eens hedendaags ijdeltuitenjargon te gebruiken, en counterde zich naar een eclatante 3-0 overwinning. Mexicaanse superspits Hugo Sanchez zat die avond in maar liefst twee achterzakken. Eerst in die van Walter Waalderbos, daarna nog een tijdje in die van Henk de Haan. Broez’n, d’rop of gain vreet’n! Als een blijgeestige Minion huppelde Wubbo na afloop van de wedstrijd door de huiskamer. Armen in de lucht, billenglazen beslagen, dampend kruintje. Het F.C. Groningen-zaadje was bij hem geplant. Het Z-side-bloed zou vanaf dat moment onvoorwaardelijk en tot in de eeuwigheid door zijn toen nog niet verkalkte aderen stromen.

 

In de jaren die daarop volgden was Wubbo met regelmaat te vinden op de tribunes aan de Zaagmuldersweg. Flesje Rivella, want met de auto, braadworstje of puutje patat. Gezellig voetbal kijken tussen de maniakale bloedverwanten Boske en Johan Tuize. De gebroeders Anker van Veele. Boske links en raaskallende doelman Johan rechts. Grenzeloze trots, tranen van vreugde, trillend onderlipje bij succesmomentjes. Verbaal gênante uitspattingen bij teleurstellingen. En altijd had de scheidsrechter het gedaan. De overdag zo keurige chemisch analist verwerd niet zelden bij tegenslagen in het Oosterpark tot een van agressieve snot in zijn eigen wenkbrauwen kwijlende, ontoerekeningsvatbare blèrende gek. Het geestdriftige trio is naar verluidt zelfs nog een keer met een derde- of vierdehands Ford Taunus naar een Europese uitwedstrijd geweest. Soort Onslow, Rose and Daisy go Florence, maar dan anders. Etmaaltje heen rijden, gezelligheid troef, voorpret, kletspraat. Pennels, uitschakeling, boosheid, onbegrip, tranen van verdriet, trillend onderlipje, etmaaltje weer naar huis rijden. Pure liefde.

 

Het moet ergens in de nazomer van 2021 zijn geweest, toen de inmiddels onvolprezen preses van De Goddelijke Kanaries, Wubbo z-side Mulder in een geestvervoerende, exterieure brobbeltobbe besloot dat hij wel weer eens toe was aan een orgastisch momentje. Het was immers veel te lang geleden. Glaasje bubbels, sappig mosseltje binnen handbereik. De ultieme natte droom van elke zichzelf respecterende voorzitter van een amateurclub in de provincie Groningen is natuurlijk een oefenwedstrijd tegen het almachtige F.C. Groningen. Tegenwoordig furore makend met coryfeeën als Oratmangoen, Pelupessy, Matuta, Irandust, en Schreck. Die laatste ken ik persoonlijk alleen van een polyamoureuze relatie met Prinses Fiona en een ezel. Zijn voetbalkunsten zeggen me helemaal niets, maar dit terzijde.

 

En aldus geschiedde. Wubbo sprong als een door een Kaalhoofdige Hoornaar gestoken Amerikaanse Stierkikker uit het water en begon de boel te regelen, zoals eigenlijk alleen Wubbo z-side Mulder de boel kan regelen. Vergaderinkjes, brainstormsessietjes, tientallen telefoontjes, slaapverwekkende monoloogjes. Subsidiepotjes links, subsidiepotjes rechts, sponsorcontractjes onder, sponsorcontractjes boven. En het is hem verdorie gelukt! Op woensdagavond 13 juli 2022 spelen de twee grootste sportieve liefdes uit Wubbo’s leven om 19:00 uur tegen elkaar op het Erik Rouppé-sportpark in Veelerveen. De Goddelijke Kanariekuikens – F.C. Groningen. Het had overigens nog wel wat voetjes in de aarde. Het programma van eisen van de F.C. Groningen liegt er namelijk niet om. Vers voedsel, hersteldrankjes, één biljartlaken, luchtruim afsluiten, portretrechten, brandveiligheid, vluchtroutes, wegafsluitingen, ME-beveiliging, fysieke en mentale beweegruimte en vanzelfsprekend speciale VIP-parkeerplaatsen voor directie en spelersbus, zo dicht mogelijk bij het hoofdveld. Kortom: watten.

 

De bus van De Goddelijke Kanariekuikens zal overigens minstens anderhalf uur lang met de nodige zorg óp het hoofdveld worden geparkeerd, vermoed ik. Ergens halverwege eigen helft en doellijn, schat ik zo in.