De Goddelijke Kanaries: Poep en een scheet

Soms zijn bier en bitterballen om kwart voor twaalf in de morgen lekker,….…….soms niet.

10 Mei 2022. De Telegraaf komt met het volgende nieuwsbericht en ik parafraseer: Verdediger Marcelo van Olympique Lyonnais werd enige tijd geleden uit de selectie gezet vanwege zijn winderigheid in de kleedkamer, maar vooral ook omdat hij er vervolgens zelf het hardste om moest lachen. Iets wat sportief directeur Juninho van Olympique Lyonnais allesbehalve kon waarderen. Einde parafrase. Soort pushbericht, maar dan anders.

 

Ik kon er echt niets aan doen, maar toen ik dat artikel las, moest ik meteen aan onze eigen éénmans biogascentrale Janske Zwaarman denken. Jans heeft het te pas en te onpas schijten en boeren in combinatie met ongeremd gierende lachsalvo’s in, bij voorkeur net even te kleine, openbare ruimtes namelijk zo ongeveer uitgevonden. Het loopt Jans met grote regelmaat dun door zijn Tena For Men van het lachen, wanneer hij staat van ontbinding of stront ruikt. Merkwaardig gedrag natuurlijk en hoewel het ongegeneerd kleedkamer-schijten verdediger Marcelo’s baan klaarblijkelijk op de tocht heeft gezet, is er in de Kelderklasse werkelijk niet één voorzitter of trainer die ook maar een wisselspeler om die reden uit zijn spelersgroep zou hebben verwijderd. Sterker nog: zulke acties worden bij voorkeur gedetailleerd vastgelegd en vol trots gedeeld op alle mogelijke social mediakanalen.  Alles wat ademt en nog een beetje op lichaamstemperatuur is, is daarnaast van harte welkom in De Kelderklasse. Dus zeker ook bij De Goddelijke Kanaries.

 

Het was in de zomer van 2019 dat Jans met alle geweld mee moest naar de Formule 1 in Spielberg. Anderhalve hand vol Goddelijke Kanaries met het vliegtuig naar Oostenrijk en dan raadt u het al wel. De motoren waren nog niet gestart, toen de schaamteloze, dikke ellende begon. Eén klein geniepig vies bierwindje en infantiel gegiechel, alvorens het hele toestel kokhalzend van achter naar voren werd onderworpen aan een smerige naar rottende penisplanten stinkende kadaverlucht. Je kunt op dat moment natuurlijk geen kant meer op en mondkapjes werden in het pré Coronatijdperk alleen nog maar gebruikt in ziekenhuizen, abattoirs en mortuaria. Het ergste vond ik nog wel de plaatsvervangende doodschaamte. Je wordt er als reisgenoot natuurlijk gewoon op aangekeken. Toen Jans, als klap op de vuurpijl, als een bronstige brulaap een niet normaal harde oprisping door de nog aan de grond bivakkerende kist slingerde, wilde ik het liefst met stoel, zuurstofmasker en kotszak door de vliegtuigbodem zakken. Toen die kansloze tot slot ook nog iets riep als “WIE KOMM OET GRUNN”, was het al een tijdje troebel in mijn hoofd. Dat kreeg ik op dat moment even niet meer mee, gelukkig.

 

Nog maar een poep en een scheet, dan zit het voetbalseizoen 2021-2022 er al weer op. En daar waar De Goddelijke Kanariekuikens zeer binnenkort het kampioenschap zullen gaan binnenhalen, gaat het seizoen voor de spelers van het vierde elftal van de voetbalvereniging Veelerveen, De Goddelijke Kanaries, weer eens een keer als een weinig penetrant nachtelijk geurkaarsje uit. Hier en daar een nederlaagje, hier en daar een overwinninkje, hier en daar een gelijkspelletje. Een kampioenschap zal er wel nooit meer van komen en degraderen uit de Kelderklasse is vanzelfsprekend schier onmogelijk. De jaren gaan nu echt wel tellen. Een substantieel aantal Kanaries heeft de halve eeuw inmiddels achter zich gelaten, aangetikt of tikken het op niet al te lange termijn aan. Ledematen beginnen te verschrompelen, verdwijnen of dreigen in ieder geval spontaan uiteen te vallen.

 

Een aantal Goddelijke Kanaries heeft er daarom inmiddels de brui aan gegeven. Voornoemd gasproducent Janske Zwaarman viel bijvoorbeeld op een gegeven moment op trainingen soms zo maar voorover met zijn giecheltje in het gras. Met stil weer. Zonder aanleiding, geen bal in de buurt, armpjes strak langs het lichaam, beentjes in de knoop, met zijn net even te zwaar uit de kluiten gewassen neus op de grond. Je schrikt je een buikwandcorrectie. Vermoedelijk door een zich steeds verder ontwikkelend zwaartepunt werd het op een gegeven moment daarom gewoon te link. Voor Jans, maar zeker ook voor medespelers en tegenstanders. Voor je het weet, word je met een kilootje of honderdtwintig uit het niets door een struikelpartij naar de eeuwige jachtvelden getorpedeerd.

 

Een aantal Kanaries geeft echter nog niet over en dat is natuurlijk bewonderenswaardig te noemen. Onze Dreh- und Angelpunkt Graadje Dekker bijvoorbeeld. Hij loopt zo heel af en toe met een schildpaddengang als een zwaar van achteren genomen mantelbaviaan (met rechte of holle rug en dikke rode reet) achter diepe ballen aan. De scharnieren werken niet meer. Of het verstandig is, kun je je afvragen. Bewonderenswaardig is het zeker. Een ander voorbeeld is onze laatste man Wim Reer. Ook Wim valt soms uit het niets ondersteboven. Vooral wanneer hij de bocht om moet. Zijn voeten doen gewoon niet meer wat zijn hersenen hem willen doen laten geloven. En dan wordt het een lastig verhaal, maar ook Wim wil van geen wijken weten. Natuurlijk niet. Wim kennende, sterft hij nog liever.

 

Maar maakt u zich vooral geen zorgen. De Goddelijke Kanaries verdwijnen echt niet. En de heroïsche of kolderieke verhalen verdwijnen daarom ook niet. Nooit niet. Ook niet wanneer de voetbalschoenen op een onvermijdelijk moment definitief zullen moet worden ingeruild voor biljartkeus of speelkaarten en het flesje bier plaats moet maken voor een glaasje jonge klare. Dat beloof ik u plechtig bij deze! Tot later derhalve.